ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ...ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ

ΣΟΥΒΛΙΕΣ...: ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ...ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ:

"Ακόμα ένας δρόμος...'Καλλικρατικός'. Ακόμα ένα δείγμα τις εγκατάλειψης... Είμαστε αφημένοι στην τύχη μας και κανένας δε κάνει τον κόπο να..."

ΟΡΣΕ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ"...

ΕΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΌΜΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ...

ΤΑ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΑ" ΜΑΣ ΧΑΛΙΑ.

Ελάτε να δείτε τους τόπους και τους δρόμους στους οποίους μας κατεδίκασαν να ζούμε εμείς οι "ψωροχωριάτες"...

Αφιόνισαν τον κόσμο για τα καλά, τα μεγάλα καλά και συμφέροντα του Καλλικεάτη, για να τον δεχτούμε "Δημοκρατικότατα...'μεν αλλά δικτατορικώς υποχρεωτικά.

Νάτα λοιπόν τα καλά του. Νάτοι οι δρόμοι οι Καλλικρατικοί...

Αδιάβατοι όχι μόνο για εποχούμενους, αλλά και για πεζούς.

Αυτά είναι τα χάλια ενός και μόνο δρόμου, του αρχαιότερου δρόμου, που οδηγεί από τον κάμπο και την παραλία Λισβορίου, μέσω "Τεμένους" στο χωριό.

Αυτή είναι η εγκατάλειψη των χωριών μας από την Πολιτεία.

Μια Πολιτεία ξύλινη και άτεγκτη, απούσα και απόμακρη από τον πολίτη, που εγκατέλειψε τα πάντα, κλείνει τα σχολεία, μεταμορφώνει σε νεκροταφεία τα χωριά μας....

Θέλετε να δείτε και τον ίδιο δρόμο στα "Κοινοτικά" χρόνια, όταν φρόντιζαν τότε να τον φτιάξουν καλτερίμι;

Δέστε τον

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ: ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ:

Αυτές τις μέρες πληροφορήθηκα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το οριστικό κλείσιμο-ταφόπλακα- του δημοτικού σχολείου Λισβορίου. Αν και εργάστηκα για μικρό χρονικό διάστημα στο συγκεκριμένο σχολείο η είδηση αυτή με γέμισε θλίψη.

Έχω να θυμάμαι τις χαρούμενες φωνές των παιδιών όταν νωρίς το πρωί με τη σχολική τσάντα στον ώμο ξεκινούσαν από τα σπίτια τους, τη ζεστασιά των συναδέλφων εκπαιδευτικών, τα χαμόγελα των κατοίκων όποτε άκουγαν το κουδούνι να χτυπά.

Μου φαίνεται περίεργο όταν θα ξαναεπισκεπτώ το χωριό και αντικρίσω το λουκέτο στη πόρτα του σχολείου που θα μαραζώνει. Αναρωτιέμαι: είναι λύση στα προβλήματα της ταλαιπωρημένης μας χώρας το κλείσιμο και οι συγχωνεύσεις των σχολείων; Ειδικά όταν αυτό συνεπάγεται ερήμωση της υπαίθρου.

Δεν θα ήθελα να αναφέρω περισσότερα. Είναι βέβαιο ότι οι ομορφότερες αναμνήσεις θα με συντροφεύουν από το πέρασμα μου στο δημοτικό σχολείο Λισβορίου, μαζί με μια κρυφή ελπίδα ότι το κουδούνι δε θα σταματήσει να χτυπά…

Νίκος Σφαγμένος

Εκπαιδευτικός Αγγλικών