Παρασκευή 17 Μαΐου 2024

Αναγνώστου Απόστολος 1922 - 2024.


 

Αναγνώστου Απόστολος 1922 - 2024.

Ένας αξιόλογος συνάνθρωπός μας, ένας δραστήριος συμπολίτης μας, έφυγε από τη ζωή την Μεγάλη Τετάρτη Πρωτομαγιά του 2024 και κηδεύτηκε με την αύριο Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαΐου.

Αναγνώστου Απόστολος 1922 - 2024. Μια ζωή ενός αιώνος και πλέον, μια ζωή μέσα στα δύσκολα και τα εύκολα,  μέσα στις χαρές, και τις λύπες, μέσα στις ανατροπές ενός ολόκληρου αιώνος. Γνώρισε τις λύπες του αιώνος αυτού, γνώρισε πολέμους, γνώρισε δυστυχίες, γνώρισε ανατροπές, γνώρισε την προσφυγιά της μικρασιατικής καταστροφής, γνώρισε τις μεγάλες δυστυχίες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου 1940, 41, 42, 43, 44 γνώρισε Γερμανό κατοχή, γνώρισε πείνα, γνώρισε δυστυχία.

Μαθητικά και φοιτητικά χρόνια μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Μαθητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να πηγαίνει από το Λισβόρι όπου γεννήθηκε και κατοικούσε, στον Πολιχνίτο με τα πόδια.  αργότερα στο Πλωμάρι κοντά στο θείο του τον παπα - Στρατή τον Αναγνώστου,   πατέρα του κυρού  Μητροπολίτου Ιερισσού Νικοδήμου Αναγνώστου, από τον οποίο γαλουχήθηκε μέσα στα νάματα της εκκλησίας, αλλά και  μυήθηκε στα νάματα της βυζαντινής μουσικής.

Κατόρθωσε να πάρει το πτυχίο του για να διοριστεί αργότερα καθηγητής φυσικός. Όμως αν και σπούδασε τη φυσική, τη θετική επιστήμη, δεν υστέρησε καθόλου και στη θεωρητική. ‘Άριστος χειριστής του λόγου. άριστος γνώστης της νεοελληνικής γλώσσης,  άριστος γνώστης της ιστορίας μας την οποία γλαφυρότατα μετέδιδε όχι μόνο στις τάξεις όπου δίδασκε, αλλά και με όποιον συναναστρεφόταν

Βέβαια υπήρξαν και τα ευτυχή γεγονότα της περιόδου αυτής στη ζωή του. Ο γάμος του με την πρώτη σύζυγό του τη Χαρίκλέια την οποία δυστυχώς έχασε γρήγορα, αλλά και η απόκτηση των 3 κοριτσιών του, τα οποία μεγάλωσαν  δίδοντας τους  τα καλύτερα εφόδια για τη ζωή τους.

Είναι όμως και η σχέση του με την εκκλησία και το ιερό ψαλτήριο. Άριστος γνώστης της βυζαντινής μουσικής.  άριστος ιεροψάλτης, εμμονμικός με το τυπικό της εκκλησίας,  υπηρέτησε το ιερό ψαλτήριο διαφόρων ναών,  δημιουργώντας χορωδίες διδάσκοντας τη βυζαντινή μουσική και υπηρετώντας με όλο του το είναι το ιερό ψαλτήριο.

Στο ναό μας υπηρέτησε το ψαλτήρι επί σειράν ετών με ζήλο και μεράκι, Έψαλλε από το 1995, μέχρι και την ηλικία των 95 ετών, δημιούργησε χορωδίες και κατόρθωσε να αφήσει συνεχιστή στο έργο του την πρεσβυτέρα κυρία Μαρία Αλεντά. Ακόμα και όταν έχασε το φως του παρέμεινε στο ψαλτήρι ψάλλοντας από στήθους.

Στις ενοριακές εξορμήσεις  μας πρώτος και καλύτερος. Άριστος συνεργάτης και βοηθός μου με τις γνώσεις του,  το σπινθηροβόλο πνεύμα του, με τα αστεία και ανέκδοτα του,  όλος ο κόσμος τον αποζητούσε να είναι μαζί μας.

Στην εφημερίδα της ενορίας μας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΝΠΟΡΙΑΣ»  υπάρχουν  δημοσιευμένα αρκετά κείμενα που φέρουν την υπογραφή του και αφορούν την ιστορία του τόπου μας,  την ιστορία του χωριού μας, τα ήθη και τα έθιμα και πολλά άλλα λαογραφικά στοιχεία. 

Το 2020 έγινε η βράβευσή του   ως του γηραιότερου φυσικού εκπαιδευτικού 98 ετών.  (έγιναν και βραβεύσεις μαθητών ,τριών στην ημερίδα που διοργάνωσαν οι φυσικοί της Λέσβου με θέμα Αστροφυσική Συγχαρητήρια δόθηκαν σε όλους τους συντελεστές και ειδικά στο κ. Απόστολο για το μεστό του λόγο παρά την ηλικία το ! Κύριε Απόστολε να περάσεις τα εκατό και εμείς να απολαμβάνουμε τη διαύγεια του μυαλού σου!

Θέλω ακόμα να σημειώσω και για την ιδιαίτερη αγάπη που έδειχνε σε μένα προσωπικά.  Δείγμα αυτής της αγάπης του ήτανε και η επί ενός μηνός παραμονή του στην Αθήνα δίπλα σε μένα όταν το 1996 αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα υγείας.

Ταλαιπωρήθηκε βέβαια στο τέλος της ζωής του λόγω γηρατειών, όμως η δεύτερη σύζυγός του η κυρία Άννα στάθηκε ακοίμητος φρουρός και αρωγός δίπλα του.

Απόστολε, αξέχαστε μας Απόστολε, γαίαν έχεις ελαφράν.

Να είναι στρωμένος με εύοσμα άνθη ο δρόμος που βαδίζεις τώρα.

Καλό Παράδεισο,  καλή Ανάσταση.

 Δεν σε ξεχνάμε.

 

π..  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΑΛΕΝΤΑΣ

 

 

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

ΠΕΝΘΗ .ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΤΣΕΣΜΕΛΗΣ

 

ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΤΣΕΣΜΕΛΗΣ

«Μακάριοι οἱ νεκροί οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι...ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τά γάρ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ᾿ αὐτῶν» (Ἀποκ. ιδ' 13)
………………………………………
Έφυγε τη Δευτέρα 1η Μαΐου από τη ζωή στα 96 του χρόνια και ετάφη σήμερα Πέμπτη τέσσερις του μηνός Μαΐου στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου ο Ευστράτιος Τσεσμελής.
Ήτανε ένα από τα εννιά παιδιά του Δούκα και της Γιαννούλας Τσεσμελή.
Μικρασιάτης στη καταγωγή ο Δούκας Τσεσμελής ήρθε στη Μυτιλήνη από την περιοχή της Σμύρνης, παντρεύτηκε τη Γιαννούλα και απέκτησαν μαζί 9 παιδιά, έξι κορίτσια και τρία αγόρια.
Την Κατίνα, τη Σταυρούλα, τη Στρατηγούλα, την Όλγα, την Αντωνία, τη Χαραλαμπία, το Παναγιώτη, τον Ευστράτιο και το Δημητρό ο οποίος έφυγε πολύ νωρίς στα 12 του χρόνια από ατύχημα.
Πολυβασανισμένος ο Στράτος. Παντρεμένος στην Αθήνα με τη Μαρία, όπου και έμειναν στη Νέα Φιλαδέλφεια, δουλεύοντας σκληρά σε εργοστάσιο υφασμάτων, απέκτησαν μαζί δύο παιδιά το Δούκα και την Άννα, όμως τους έχασε πρόωρα όλους και έμεινε μόνος. Ο Δούκας έφυγε πρώτος, 20 χρονών, νωρίς από αυτοκινητιστικό ατύχημα, η σύζυγός του η Μαρία ασθένησε και έτσι τον άφησε και αυτή και έφυγε και τέλος η κόρη του η Αννα νωρίς και αυτή, 45 χρονών, από την επάρατη νόσο.
Μετά το θάνατο της κόρης του Άννας, γεροντάκι πλέον, και με σοβαρό πρόβλημα καρδιάς, ανέλαβε να τον βοηθάει και να τον φροντίζει, η ανιψιά του η Στρατούλα κόρη της αδερφής του Κατίνας και του Χρήστου Μπακλα.
Τα τελευταία του χρονιά τα πέρασε στο υπέροχο γηροκομείο της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας " Ο Καλός Σαμαρείτης "
Εκεί πέρα τα λεφτά που δίνει ο καθένας για την περίθαλψη του, πιάνουν τόπο, γιατί είναι αμέριστη η φροντίδα και η συμπαράσταση σε όλους που βρίσκονται εκεί και αξίζουν στο προσωπικό και στη διεύθυνση του γηροκομείου πολλά συγχαρητήρια.
Τη τελευταία του πνοή την άφησε τη Πρωτομαγιά στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός και ετάφη σήμερα Πέμπτη τέσσερις του μηνός Μαΐου στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου στον οικογενειακό τους τάφο..
Στο χωριό του δεν μπόρεσε να ξανάρθει, παρά μόνο στη βάπτιση του γιου του Δούκα. Κάθε φορά όμως που μας έβλεπε εκεί πέρα στην Αθήνα ρωτούσε για το χωριό του και για τον καθένα, που τους θυμότανε όλους μία χαρά.
Χριστός Ανέστη θείε Στράτο και καλό Παράδεισο.
Όσα δεν μπόρεσες να απολαύσεις εδώ στη Γη να τα βρεις εκεί πέρα πού βρίσκεσαι τώρα απλόχερα

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021

ΕΠΤΑΖΥΜΟ ΨΩΜΙ / Αφτόζμους στο Λισβόρι

 

Επειδη για τις Λισβοριανες ειναι επτασφραγιστο μυστικο , μια φιλη απο το Μεσοτοπο δινει ακρως κατατοπιστικες οδηγιες ,για οσες ενδιαφερονται

https://ahungrybear.weebly.com/blog/

Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι το εφτάζυμο ψωμί να κρατά περίοπτη θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα αρτοπαρασκευάσματα.

Picture
Picture

Στο Μεσότοπο της νοτιοδυτικής Λέσβου, την ιδιαίτερη πατρίδα μου,  ανάμεσα στα βραχοσπαρμένα εδάφη λιγοστό είναι το γόνιμο χώμα που δίνει με δυσκολία τροφή σε ανθρώπους και ζωντανά. Η κουζίνα, αντανάκλαση της αγροτικής, φτωχικής κοινωνίας, χαρακτηριζόταν από μια προσπάθεια αυτάρκειας και το ψωμί αποτελούσε τη βάση της καθημερινής διατροφής.

Τα δημητριακά ήταν το επίκεντρο της διατροφής με προεξάρχοντα το σιτάρι και το κριθάρι, τα οποία έδιναν την πρώτη ύλη για το ψωμί που θα έτρεφε την οικογένεια. Φυσικά την προετοιμασία και το ψήσιμο αναλάμβανε η νοικοκυρά. Σχεδόν κάθε σπίτι διέθετε το δικό του ξυλόφουρνο στην άκρη της αυλής. Αλλά και όσα σπίτια δεν είχαν φούρνο, επωφελούνταν όταν φούρνιζε η γειτόνισσα και έψηναν και τα δικά τους ψωμιά μαζί, χωρίς να λείπουν τα φαγητά και τα γλυκά βεβαίως. Τόσος κόπος να ανάψει και να ετοιμαστεί ο φούρνος... έπρεπε να το εκμεταλλευτούν στο μέγιστο.


Το εφτάζυμο είναι ένα είδος ψωμιού λοιπόν  και στη ντοπιολαλιά το λέμε 'φτάζ'μο. Παρά την κοινώς λεγόμενη εξήγηση ότι ζυμώνεται εφτά φορές και γι' αυτό ονομάζεται εφτάζυμο, η ετυμολογία στο λεξικό μας εξηγεί ότι η λέξη είναι παραφθορά του "αυτόζυμο", λόγω της μη χρησιμοποίησης προζυμιού ή μαγιάς. 

Το εφτάζυμο είναι ένα ελαφρώς γλυκίζον αρτοπαρασκεύασμα με το άρωμα του γλυκάνισου να κυριαρχεί. Το εφτάζυμο τρώγεται και ως έχει, αλλά συνηθέστερα, όταν κρυώσει, κόβεται σε φέτες και διπλοφουρνίζεται, γίνεται δηλαδή παξιμάδι. Λόγω της δυσκολίας παρασκευής του δεν το έφτιαχναν συχνά. Συνήθως το έφτιαχναν μια φορά το χρόνο και κυρίως το φθινόπωρο με το φρέσκο αλεύρι του καλοκαιριού για να σοδειάσουν τα παξιμάδια για το δύσκολο χειμώνα.

Η δυσκολία του εφτάζυμου ψωμιού έγκειται στην προετοιμασία του "προζυμιού" από ρεβίθια, η οποία είναι μια διαδικασία που δεν πετυχαίνει πάντα. Δεν χρησιμοποιείται άλλη διογκωτική ύλη, ούτε μαγιά, ούτε προζύμι, εκτός από το προζύμι που "πιάνεται" με τα ρεβίθια. Είναι βέβαια χρονοβόρο και χρειάζεται υπομονή κι επιμονή! Επίσης, μια που βασιζόμαστε στα ρεβύθια για να φτιάξουμε μαγιά, καλό είναι να σιγουρευτούμε ότι τα ρεβίθια μας θα είναι ¨ζωντανά". Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο αγνά και χωρίς φάρμακα. Άρα μην πάρετε ό,τι κι ό,τι. Οπωσδήποτε να είναι ελληνικά (διότι τα εισαγόμενα έχουν εμποτιστεί με ζιζανιοκτόνα κι έχουν απονεκρωθεί), κατά προτίμηση βιολογικά ή - αυτό είναι και το ιδανικό - προμηθευτείτε τα κατευθείαν από παραγωγό. Και μια συμβουλή! Τα ρεβίθια που θα χρησιμοποιήσουμε ΔΕΝ τα πλένουμε, γιατί στην επιφάνειά τους βρίσκονται οι μύκητες που θα μας δώσουν το προζύμι.

Α, και σας έχω ένα καταπληκτικό τραγούδι! Ανοίξτε το σύνδεσμο όσο ζυμώνετε το ψωμάκι σας κι ακούστε το, θα σας κάνει καλή παρέα.
Για ένα κομμάτι ψωμί, από τους Κατσιμίχα.

Τη συνταγή αυτή την κάναμε μαζί με τη θεία μου Μυρσίνη Βουδούρη 
και την ευχαριστώ πολύ για μια ακόμα φορά. Η θεία Μυρσίνη έμαθε την τέχνη του αρτοζυμώματος από τη μητέρα της, τη γιαγιά Αθηνά, η οποία ήταν εξαιρετική στο ζύμωμα του ψωμιού.        
Picture
Υλικά:
​μια χούφτα ωμά ρεβίθια
το αλεύρι που χρησιμοποιούμε για ψωμί
(η ποσότητα του αλευριού δεν προκαθορίζεται
​γιατί εξαρτάται από το πόσο "προζύμι" θα βγάλει το ρεβίθι)

μυρωδικά:
γλυκάνισο,
2 φύλλα δάφνης
1 κλωνάρι βασιλικό
αλάτι, ζάχαρη, πιπέρι
Ξεκινάμε τη διαδικασία με το κοπάνισμα των ρεβυθιών στο γουδί. Δε χρειάζεται να γίνουν λεπτά, τα χοντροσπάμε. Κατόπιν τα βάζουμε με αρκετό χλιαρό νερό σε πήλινο κανάτι, το σκεπάζουμε και το διατηρούμε όσο πιο ζεστό γίνεται. Εμείς το φτιάξαμε φθινόπωρο και το σκεπάσαμε με μια κουβερτούλα.

Αφού φτιάξαμε τη συνταγή, θυμηθήκαμε ότι το κανάτι μας το σκεπάζουμε, όχι με πιάτο αλλά με μια πετσέτα κουζίνας, μάλλον για να αναπνέουν οι μύκητες. Πάντως και με το πιατάκι από πάνω έγινε η δουλειά μας!
Picture
Picture
Και αρχίζει η διαδικασία. Μετά από αρκετές ώρες (12 -24) θα δούμε ότι στην επιφάνεια θα αρχίσει να μαζεύεται αφρός. Αυτό τον αφρό θα τον μαζέψουμε προσεκτικά με ένα κουτάλι. Σε μια πλαστική λεκάνη ζυμώματος ρίχνουμε λίγο αλεύρι στη μία άκρη. Ρίχνουμε τον αφρό των ρεβιθιών στην άλλη άκρη της λεκάνης και παίρνοντας όσο αλεύρι χρειαστεί, καθώς και λίγο χλιαρό νεράκι, σιγά σιγά δημιουργούμε μια ζύμη. Αναπληρώνουμε το νερό στο κανάτι (πάντα χλιαρό αυτό που ρίχνουμε) και το ξανασκεπάζουμε. Αυτό πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές. Θα αφρίζει και θα μαζεύουμε τον αφρό περίπου ανά δίωρο. Μετά θα ανακατεύουμε τον αφρό με το αλεύρι δημιουργώντας το προζύμι.

Επειδή όλο αυτό παίρνει πολλές ώρες, οι παλιές νοικοκυρές ξεκινούσαν από το προηγούμενο απόγευμα το μούλιασμα των ρεβυθιών, σηκώνονταν τη νύχτα κάθε δυο - τρεις ώρες να ξαφρίσουν και να φτιάξουν το προζύμι, για να είναι σε θέση να φουρνίσουν τα ψωμιά την ημέρα.


Picture
Picture
Picture
Picture
Picture
Όταν το προζύμι γίνει αρκετό, σαν μικρό ψωμάκι, τότε είναι η ώρα να ζυμώσουμε το ψωμί μας. Βάζουμε τα μυρωδικά μας (το βασιλικό, το γλυκάνισο, τη δάφνη) σε ένα κατσαρολάκι με νερό και μόλις πάρει βράση, κλείνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το νερό μαζί με τα μυρωδικά να κρυώσει. Όταν φτάσει η θερμοκρασία του νερού σε σημείο να βουτάς το χέρι και να το αντέχει, τότε είναι έτοιμο. Πετάμε τη μουλιασμένη δάφνη και το βασιλικό, αλλά κρατάμε τους σπόρους του γλυκάνισου. Προσθέτουμε και αλάτι, ζάχαρη, πιπέρι και έξτρα τριμμένο γλυκάνισο.

Εντωμεταξύ παίρνουμε το αλεύρι με το οποίο θα ζυμώσουμε και ξεκινάμε να το προσθέτουμε στο προζύμι μαζί με το αρωματισμένο μας νερό. Εννοείται ότι σε περίπτωση που τελειώσει το αρωματισμένο νερό και χρειαστεί κι άλλο προσθέτουμε επιπλέον σκέτο νερό, πάντα όμως χλιαρό.

Ζυμώνουμε καλά περίπου για 10 λεπτά. Τελικά πλάθουμε το ζυμάρι μας δίνοντάς του στρογγυλό σχήμα και πασπαλίζοντας ολοτρόγυρα με αλεύρι. Το βάζουμε σε λαδωμένο και αλευρωμένο ταψί. Το αφήνουμε να "ανεβεί", δηλαδή να φουσκώσει και τότε το στολίζουμε με ό,τι θέλουμε στην επιφάνεια. Εμείς βάλαμε γαρύφαλα και αμύγδαλα.

​Το ψήνουμε στους 180ο C για μία ώρα κι ένα τέταρτο, ανάλογα το μέγεθος του ψωμιού και την ένταση του φούρνου. Το ξεφουρνίζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει πάνω σε σχάρα πριν το κόψουμε.
Picture
Picture
Picture
Picture
Η θεία Μυρσίνη επί το έργον!
Picture
Το ζυμάρι στο στάδιο πριν το τελικό φούσκωμα. Θα καταλάβει φουσκώνοντας όλο το ταψί.
Picture
Το ψωμί μας έτοιμο ψημένο και κομμένο!
Picture
Picture
Picture
Picture
TIP: Και μια τελευταία συμβουλή. Στο τελικό φούσκωμα του ζυμαριού ανάψαμε το φούρνο στους 100ο C και μόλις ζεστάθηκε τον κλείσαμε και βάλαμε μέσα το ταψί με το ζυμάρι για να βοηθήσουμε το φούσκωμα.